22 Haziran 2009 Pazartesi

tin atığı

elektrikli süpürge işlevini aşan gürültüsüyle çalışırken, yerde buldukları sadece unuttuklarımız ve çözümünü bulamadığımız sorunlarımız değildi elbet.
Sanki boşluğu, havayı değil de tarihi, saniyeyi geçirirken filtrelerinden bulduğu tüm günahlarımızı, zaaflarımızı da biriktirdi bizim için.

-İnatçı burnumla tutup uzun borumla yakaladığım sizsiniz, kaçmaya yeltenirken gerçeklerinizden-

acı da olsa temizliğin verdiği kurtulmuşlukla açtığınızda kapağını,
yılanlar gibi gömlek değiştiren beyninizin pis artıklarıyla karşılaşırsınız.
Merak edip elinizle tuttuğunuz, havaya kaldırıp incelediğiniz,
haftalar önceki beyninizdi, ölen.
Nefesinizle çıkardınız içinizden, döktüğünüz deri parçalarıyla,
tırnakla, kanla, kılla ve sümükle cesedini. Unuttunuz mu.

-Düşünmüş, dönüştürmüştünüz. Tin atığıyım ben, çöpe atın beni...-

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İzleyiciler