10 Eylül 2009 Perşembe

Deneysel

Defne'yle bir ağaç çizdik dün akşam. Ben ağacı çizdim, o meyveler yaptı üzerine. Sonra iki oldu ağaçlar, sonra üç. Sonra şiir yazdık ağaçların üzerine, içimizden geldiği gibi. Ben yazdım, Defne’ye okudum. Defne söyledi ben yazdım. İlk beraber resim şiir çalışmamız aklımın en güzel yerinde şimdi. Defne söyledi ben yazdım. Ben yazdım, Defne yaşadı. Bir şarkı gibi. Eski bir söz gibi, bir düş gibi.




Anne: Dallarına kuşlar konmuş bir ağaçtan geliyor ses
Ben bir Defne ağacıyım yapraklarım kuşlarla dost

Su
sesi
geliyor
çok uzaktan
duyulmaz oldu

o eski şarkılar
şimdi
gözlerim
her yerde
seni arar
bir eski
söz gibi
sanki


Kız:
Ben bir Defne ağacıyım

Yapraklarım kuşlarla dost,
Dallarımda kuşlar.
Kuş, seni göremiyorum
Ama uzaktan sevebilirim
Seninle dost olduk.

Seni dünyadan çok sevebilirim

Okura Not: Çocuk bahçesine dönmeyecek ortam endişelenmeyin, gayet sanatsal bir çalışma paylaştığım bir çocuk da olsa ortağım.


9 Eylül 2009

1 yorum:

  1. Çocuklarla sanat, güzel bir fikir bu. yunan sofistlerinin yaptığı gibi çocukların sanatsal becerilerini doğurtma yöntemi. Bence bu seriye devam et. Hem kadroyu epey gençleştirmiş oluruz. Hem de ''göremediğini dünyadan çok sevmek'' kavramının bir ağaca nasıl yaslanabileceğini öğrenmiş oluruz. ne yoksa onlar mı bizi doğuruyor ?

    YanıtlaSil

İzleyiciler